ปริศนาลึกลับ ของ กลไกการล่องหน ไปในความมืดของปลาประเภท SUPERBLACK ในท้องทะเลลึก ที่ ยังหาคำตอบไม่ได้
ปริศนาลึกลับ ของ กลไกการล่องหน ไปในความมืดของปลาประเภท SUPERBLACK ในท้องทะเลลึก ที่ ยังหาคำตอบไม่ได้
ก้นสมุทรลึกหลายพันเมตรนั้น แสงอาทิตย์แทบส่องลงไปไม่ถึง แต่สัตว์ที่อาศัยอยู่ตามพื้นทะเลก็ยังสามารถมองเห็นได้แม้มีแสงหลุดรอดลงไปเพียงน้อยนิด จากการปรับตัวเพื่ออาศัยอยู่ในความมืดมิดมาช้านาน
วิธีเดียวที่จะซ่อนตัวจากเหยื่อหรือผู้ล่า คือสัตว์ชนิดนั้นต้องมีผิวหนังที่ “มืดยิ่งกว่าความมืด” นั่นคือไม่เพียงแต่จะมีผิวดำตามธรรมชาติเหมือนปลาผิวดำทั่วไป แต้ต้อง “ดูดกลืน” แสงเข้าไปเหมือนหลุมดำ จึงจะซ่อนตัวได้อยางสนิท แทบไม่สะท้อนแสงใดๆออกมาให้เห็นหรือตรวจจับได้เลย
ล่าสุดทีมนักวิจัยนำโดย Karen Osborn นักชีววิทยาทางทะเลจากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งชาติสมิธโซเนียนในวอชิงตันดีซี ได้พบวิธีที่ปลาน้ำลึกบางสายพันธุ์พยายามปรับตัวจนกลายเป็นผิวสีดำแบบ Ultrablack นั่นคือดูดกลืนแสงเข้าไปแทบหมดสิ้น ไม่ว่าจะเป็นแสงแดดที่เล็ดลอดลงไปถึงก้นสมุทร แต่ยังดูดกลืนแสงที่ออกมาจากตัวของสัตว์เรืองแสงต่างๆบริเวณนั้นด้วย
ทีมงานจับปลาอัลบูแลค 18 ชนิดจากลึกถึง 2,000 เมตรในอ่าวมอนเทอเรย์นอกรัฐแคลิฟอร์เนียและในอ่าวเม็กซิโก มาตรวจสอบชั้นต่างๆของผิวหนังของมันด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน และพบความลับที่ซ่อนอยู่
ตามภาพประกอบ ปลาที่มีผิวดำมืดยิ่งกว่าความมืด หรือ Ultrablack นั้นจะมีโครงสร้างใต้ขั้นผิวหนัง (ศรสีน้ำเงิน) ที่ประกอบด้วยเมลานิน (ศรสีแดง) ที่เกิดติดกันอย่างแน่นหนาที่เรียกว่า “เมลาโนโซม”
ทำให้สามารถดูดซับแสงได้มากถึง 99.95% โดยปลาที่มีลักษณะมืดยิ่งกว่าความมืด (ด้านขวา) นั้นจะมีเมลาโนโซมที่ไม่เว้นช่องว่างเหมือนปลาสีดำทั่วไป (ด้านซ้าย) ซึ่งอาจทำให้เกิดการสะท้อนแสงบางส่วนในที่ว่างนั้นๆได้
